maandag 9 mei 2011

T-shirt goes rok

Ik dook eergister nog eens in de zak met 's mans te grote t-shirts. Morgen maak ik van deze t-shirt een zomerrok. Driehoekjes aan mijn taille dichtnaaien en overtollige stof wegknippen, t-shirt afknippen op knielengte en omzomen. Hopla. Ik schat het in een uur of drie te doen, met de hand want op locatie.

Cardigan zoals die van mijn grootvader

Ik vond, voor € 1 op de rommelmarkt, een cardigan die mij deed denken aan mijn peter. Er zaten mottengaten in, maar enkel op de plekken die ik al van plan was om weg te doen. Kijk eens hoe groot hij was:











Ik knipte eerst de onderste band eraf. Dan haalde ik de mouwen eraf en zette ik ze er weer aan waar mijn schouders effectief zijn. Ik had gedacht dat ik dan nog de lengte van de mouwen moest aanpassen, maar ik was blij om te merken dat de mouwen hiermee kort genoeg geworden waren. Dan tailleerde ik de mouwen en het buikdeel. Tot slot knipte ik er nog een centimeter of 10 af onderaan en zette ik de onderste rand weer aan de cardigan. Klaar!


Gele t-shirt goes jaloerse cardigan

Ik had een gele t-shirt die ik nooit droeg, hoewel er niets mis mee was. Ik besloot dan maar om er een cardigan van te maken. Ik knipte het hele geval langs de voorkant van boven naar onder in twee. Ik naaide tegen beide kanten een lint. Ik had geen bijpassend lint, dus nam ik maar een contrasterend lint. In het ene lint maakte ik knoopsgaten en op het andere lint naaide ik knopen. U herkent de knopen misschien van de Mad Men-rok. Ik heb twee kilo van die groene knopen gekocht voor 2 euro op de markt, dus u zal ze wel nog zien terugkomen.











Mijn nieuwe cardigan draag ik doorgaans (zoals u ziet) met een Star Wars-t-shirt onder, zo heb ik niet té veel contrasterende kleuren. Ik heb er niks op tegen om veel kleuren te dragen in 1 outfit, maar dat lichtblauw en dat geel, die kunnen niet veel aan. Beetje jaloers op andere kleuren. Soit. Ook ik heb een zwarte rok. Of hier: een Slightly Less Little Black Dress.

Slightly Less Little Black Dress

Dit kleedje scoorde ik bij mijn kringwinkel om de hoek voor € 2,50, maar het was een tikkeltje te kort. Dat merkte ik toen ik het de eerste keer aanhad en ik moeite had om fatsoenlijk te fietsen. Ik heb dan de verbazingwekkend brede zoom uitgehaald et voilà: zeven centimeter langer! Het kleedje was nog niet publiekproof, want de split was nog zeven centimeter te hoog. Ik heb mij op mijn werk in bochten gehurkt om toch maar niet voorover te moeten buigen. Ergo, split toe en nu is het blikproof.











O ja, het heeft zakken! (Kijkt liefdevol: zakken!) U kent mijn standpunt over zakken. Zakken maken een rok of kleedje duizend keer leuker. Handiger.
En met een t-shirt eronder is het kleedje ook geschikt om naar het werk te dragen:

Nieuwjaarscadeau voor het lief van mijn broer

Officieel het eerste kledingstuk dat ik voor iemand anders gemaakt heb. (Nee, niet waar, ik heb ooit een satijnen rok gemaakt voor moederdag, en daar is nooit een rits in geraakt omdat satijn toch blijkbaar minder rekt dan de katoenen rok waar ik het model op gebaseerd had. Dus het is het eerste zelfgemaakte kledingstuk dat ik iemand cadeau kon geven. Nuance muss sein.)

Eerste stadium: men neme een polo van iemand die ondertussen twee maten strakker is geworden en doet die ondersteboven aan. Het moet gezegd worden: het lief van mijn broer heeft ongeveer dezelfde maat als ik, maar heeft toch iets meer doorzettingsvermogen
qua sport en heeft dus bijhorende strakkere benen.












Stadium twee: men voegt een elastiek toe in een tunneltje rond de buik. Vervolgens knipt men de polo af waar de oksels beginnen. Hopelijk is je rok nu nog lang genoeg. Voor mij was hij niet lang genoeg meer, maar de beoogde eigenaar is een grote fan van minirokjes met elastiek, dus dat komt mooi uit.












Ik vind de foto met het bewijs niet meer, maar dit model is niet alleen een leuk rokje, maar ook een heel leuk strapless topje. (En dat modelleerde ik zelf, dus je mist wat!) Uit de mouwen van de polo had ik zakken gemaakt, die in de rokje-variant laag op de heupen komen (je wilt geen gapende zakken op het breedste van je heupen!) en in de topje-variant ter hoogte van de ellebogen, zodat het heel comfortabel hangt, zonder dat je het gevaar loopt om het topje af te trekken als je je armen laat rusten.

Tip om thuis te proberen: de Aladdinbroek. Makkelijk in 1 dag uit te voeren.
Neem een leuke t-shirt in de maat van je kont. Let erop dat het patroon ondersteboven ook werkt. Naai een tunneltje in de kant die nu nog de onderkant is. (De kant die sowieso altijd op je middel komt, ondersteboven of bovensteboven.) Haal er een elastiek door die in rust (dus niet uitgerokken) je buikomtrek plus 1 cm is. De ene centimeter is voor de avondbuik en voor de dikkebuikdagen. Heb je wel vaker last van avondbuiken, dan moet je maar meer dan 1 centimeter nemen. Jij kent je lichaam het beste, en je maakt nu eenmaal iets op maat.

Draai de t-shirt binnenstebuiten, teken (in niet-uitlopende inkt!) een halve cirkel van schouder tot schouder, grofweg evenwijdig aan de kraag. Speld beide lagen aan elkaar, naai op de lijn van de halve cirkel. Haal de speldjes weg. Draai de t-shirt weer buitenstebuiten. Steek je benen door de mouwen. Beoordeel of je Aladdinbroek naar je goesting is, want in principe is hij nu klaar. Goed gedaan!

Is hij naar je goesting, dan knip je de overtollige stof rond de kraag af. Met een kartelschaar hoef je daarna niks meer aan de naad te doen om te voorkomen dat de stof gaat rafelen. Maar met t-shirtstof kan je het risico van een gewone schaar wel nemen, t-shirtstof rafelt niet gemakkelijk. Is het model niet naar je goesting, neem een puntige schaar of een torner, haal voorzichtig de steekjes weer uit zonder de stof te scheuren. Mogelijk moet je de halve cirkel wat meer hyperbool-ish tekenen. Herhaal tot je Aladdinbroek naar je zin is. Goed gedaan! Klaar om in het park te zitten!

Mad men

Dag lieve dames en heren,
U hebt reden om te klagen en om weg te blijven. Ik bleef immers ook weg. Maar nu hebt u reden om terug te komen! Een overzicht van mijn collectie sinds Kerstmis 2010!
Als eerste stuk: de kokerrok, geïnspireerd door de vrouwelijke rondingen in Mad men. Lang leve vrouwelijke rondingen!

































Hier ben ik weer met slecht geplaatste afbeeldingen en mijn let op dit en apprecieer dat.
Apprecieer: de rok is geheel zelf ontworpen op mijn fantastische vrouwelijke rondingen. Er kwam dus geen patroon bij te pas. Wel een restant van ons behangpapier waarop ik alle schetsen in 1:1 tekende.
Apprecieer: de ronde zakken, die waren technisch heel moeilijk te maken. Makkelijk te ontwerpen, dat wel. Gewoon een heel klein bordje op de juiste plaats leggen en omtrekken.
Apprecieer: de hele rok is met de hand gemaakt in slechts 3 weken waarin ik wel gewoon ging werken.
Apprecieer: de 23 (!) knoopsgaten die langs de hele lengte van de rok lopen zijn ook met de hand genaaid en kunnen allemaal gebruikt worden. En maar goed ook, want om de rok aan en uit te doen moeten de bovenste 10 knopen open, om naar de wc te gaan de onderste 7 knopen los en om te fietsen knoop ik hem echt tot halverwege mijn dij open, want ik had er niet aan gedacht om een split in de rok te zetten. Haha, dat is toch typisch.

donderdag 30 september 2010

Herfst- en werkproof


Mijn eerste DIY-project in een jaar, tenzij je de flipflops meetelt. (Mijn thesis is af!) Eindelijk.
Dit kleedje is samengesteld uit een donkerblauwe trui (bovenkant en onderkant) (die met de leuke knoopjes op de mouwen) en twee t-shirts. De ene t-shirt is de donatie van een maand geleden, de andere (onzichtbaar) was een zwarte mannen-t-shirt voor een euro uit de kringwinkel, omdat ik halverwege het project bedacht dat ik wilde dat de onderkant van de trui niet aan de grijze t-shirt vast zou hangen, maar er apart onderuit zou komen. Extra voordeel: nu is het t-shirtdeel niet kouder dan het trui-deel. Een groot voordeel in de herfst.
Het was waarschijnlijk het meest frustrerende project dat ik al heb gemaakt. De t-shirt was krap, dus ik moest wat manoeuvreren met mijn ontwerp. Ik had ook nog nooit gewerkt met elastische stoffen en mijn naaimachine bleef de stof opeten omdat hij zo elastisch was. Uiteindelijk heb ik de naad van de hoge taille zes keer overgedaan, de laatste twee met de hand. Dit is mogelijk een record.